My Kind of Girl (1992) is een korte documentaire over genderfluïde performers in voornamelijk downtown New York City in de vroege jaren negentig.

 

In deze post-Reagan en pre-Giuliani jaren gingen homofobie, racisme, seksisme en censuur hand in hand met de aids-crisis. Een lange documentaire co-productie met transgender artiesten uit de zwarte en Hispanic gemeenschappen kwam vroegtijdig ten einde vanwege aids-gerelateerde ziekte en dood.

 

De aids-crisis heeft grote schade aangericht onder zwarte en Spaanse stedelijke artiesten, verenigd in groepen zoals het House of Xtravaganza met legendarische leden als Hector Xtravaganza en House of Lamour met Consuela Cosmetic.

 

De gezondheidscrisis voedde een golf van politiek activisme, ook in de kunst, voor seksuele, gender- en raciale gelijkheid die vandaag de dag nog steeds actueel is. De documentaire is opgenomen op high-8 en de kleuren van deze analoge technologie zijn in de loop der jaren verdwenen.

 

De film leidde me naar internationaal HIV-actieonderzoek en management van internationale gezondheidsprogramma's op het snijvlak van gezondheid, mensenrechten en gender.